جراحی ارتوگناتیک یک درمان منحصر به فرد در جراحی فک وصورت است که در پی آن ظاهر بیمار و عملکرد اکلوزال می تواند به طور قابل توجهی بهبود یابد و نتیجه آن علاوه بر زیبایی ظاهری در فانکشنال، روحیه و زندگی اجتماعی بیمار بسیار تاثیر گذار است.
این جراحی طیف وسیعی از مشکلات و بیماری های فک و صورت، صدمات و نقصهای سر و صورت و فک و گردن، چه بافت نرم و چه بافت سخت را جبران و درمان میکند.
نتایج موفقیتآمیز در جراحی ارتوگناتیک مدرن متکی به همکاری نزدیک و مشترک بین متخصص جراح فک و صورت و متخصص ارتودنسی در تمامی مراحل درمان، شامل برنامهریزی قبل از عمل، طول درمان ارتودنسی، عمل جراحی فک و در ادامه ارتودنسی و چکاپ های جراح میباشد.
ما از درمان ارتودنسی برای اصلاح موقعیت دندانها استفاده میکنیم و در کنار آن برای اصلاح موقعیت استخوان هر دو فک ماگزیلا و مندیبل نیز از جراحی ارتوگناتیک استفاده میکنیم.
متخصص جراح فک وصورت شرایط فک و صورت بیمار را برای دستیابی به اهداف عملکردی (اکلوزال) و زیبایی شناسی صورت ارزیابی میکند. جراحی ارتوگناتیک برای بیمارانی که به لحاظ سنی، رشد فک آنها تکمیل شده ولی در ظاهر یا عملکرد دچار نواقص کوچک یا بزرگی هستند لازم است. در طی این جراحی با تغییر موقعیت فک بالا، فک پایین یا چانه، درمان انجام میشود.
گاهی مراجعه بیماران به دلیل ناهنجاری و بهم ریختگی دندانی است و بیمار تمایل به برطرف کردن بهم ریختگی ها، بلندی، کوتاهی یا فرو رفتگی و بیرون زدگی دندانی دارد
ولی بعد از ویزیت متوجه میشویم که مشکل فقط بی نظمی دندانها نیست بلکه به دلیل روابط غلط بین دو فک و شرایط و موقعیت قرارگیری چانه، مشکلات اسکلتال یا استخوان و عضله در برگیرنده فک میباشد و در پی این مشکلات بیمار دچار بینظمی و بهم ریختگی دندانها نیز شده است.
اینجاست که متخصص ارتودنسی نمیتواند فقط با درمان ارتودنسی مشکل بیمار را برطرف کند زیرا ارتودنسی علم تصحیح و درمان ناهنجاریهای دندانی است و برای برطرف کردن مشکلات اسکلت فک و صورت باید متخصص جراحی فک و صورت درمان جراحی را توام با ارتودنسی انجام دهد تا بستر و موقعیت هر دو فک را برای ارتودنسی و اصلاح بهم ریختگی دندانی فراهم کند.
امروزه در جراحی ارتوگناتیک علاوه بر اصلاح جایگاه فکین و دستیابی به یک رابطه اکلوزالی خاص، در صورت نیاز بیمار، برای تغییر سایز یا تغییر فرم صورت (گونه،چانه،بینی، لب ها ) نیز از روشهای کمکی برای بهبود نواقص بافت سخت و نرم استفاده میشود. این روشهای کمکی شامل ژنیوپلاستی استخوانی در مقابل آلوئوپلاستی، رینوپلاستی، پروتز چانه، پروتز لب، پروتز گونه و یا تزریقهای سر و صورت و گردن، سپتورینوپلاستی و لیپکتومی ساکشن گردن و … استفاده میشود.
برای شروع درمان یک طرح درمان و برنامه ریزی دقیق و مشترک بین متخصص جراح فک و صورت و متخصص ارتودنسی الزامیست. عکسهای رادیوگرافی، فوتو گرافی و سی تی اسکن سه بعدی، ماکتهای دندانی، تجزیه و تحلیل دقیقتری از ناهنجاریهای فک و صورت و شرایط دندانها داخل استخوان فک را به پزشک میدهد و باعث برنامهریزی دقیق جراح و ارتودنتیست قبل از عمل میشود.
پس از آن معمولاً استارت درمان با متخصص ارتودنسی است. هدف اصلی ارتودنسی قبل از عمل، هماهنگ کردن جایگاه دندانها بر روی استخوان است. ممکن است با هدف ایجاد شیب مناسب و تنظیم فضای قوس عرضی و یا حفظ خط وسط دندان باشد و حدود یک سال ارتودنسی را شروع میکند تا شرایط را برای اعمال جراحی آماده کند بعد از حدود یک تا یک سال و نیم بیمار به بخش تخصصی فک و صورت میرود تا درمان جراحی فک استارت بخورد.
جراحی ارتوسرجری، بسته به مشکل بیمار و طرح درمان پزشک، ممکن است برای یک فک یا هر دو فک لازم باشد. عمل جراحی فک بسته به نوع جراحی حدود سه تا چهار ساعت زمان میبرد. محافظت از دندانها، استخوانها و ساختارهای عصبی در تکنیک های جراحی فک پایین، بسیار حائز اهمیت است.
محافظت از اعصاب لینگوال، آلوئولار تحتانی، استئوتومی و محافظت از نسج نرم، در طول رویکرد جراحی مهم است.
معمولاً این جراحی داخل دهانی است یعنی با برشهای داخل دهانی موقعیت و شرایط فکها اصلاح میشود. بسته به نوع عمل استخوان ها باز میشوند، جا به جا میشوند، پیچ و پلاک شده و در صورت نیاز پیوند های استخوانی یا بافت نرم انجام میشود و سپس بخیههای داخل دهانی زده میشود.
بعد از عمل هر دو فک برای تثبیت موقعیت به وجود آمده بهم وصل میشود که اینکار با بستن سیمهای مخصوصی روی دندانها و براکتها انجام میشود. حدود دو هفته بعد از عمل سیمها خارج میشود و حدود یک ماه پس از جراحی، بیمار به متخصص ارتودنسی مجدداً ارجاع داده میشود و ادامه درمان ارتودنسی جهت اصلاح جایگاه و موقعیت دندانها در استخوان فک انجام میشود و بازهم حدود یک تا یک سال و نیم، ادامه ارتودنسی انجام میشود و پس از اتمام ارتودنسی بیمار دارای موقعیت فک و صورتی زیبا در جایگاه درست و اصولی و منطبق با دیگر اجزای صورت و نیز دندانهایی صاف و منظم میباشد.
معمولاً ارتوسرجری یا جراحی ارتوگناتیک برای بیمار نتایج بسیار شگفت انگیز و ایده الی به همراه دارد و تغییرات پس از این عمل کاملاً مشهود و بارز است و به بیمار اعتماد به نفس و زیبایی منحصر به فردی را ارائه میدهد. گاهی مشکلات فکی یا استخوانی آنقدر زیاد است که عملکرد، بلع، تکلم و سلامتی بیمار را به مخاطره انداخته، که در بین این دسته، پس از عمل ارتوگناتیک، علاوه بر زیبایی چشمگیر و ایدهال، فانکشنال و سلامتی نیز به بیمار برمیگردد.
عوامل روانشناختی باید توسط متخصص جراح فک صورت و ارتودنتیست به شدت بررسی و ارزیابی شود. برای تیم درمانگر ضروری است که انگیزه اصلی بیمار برای درمان چیست؟ و از چه مشکلی بیشتر رنج میبرد. درمان برای اصلاح بدشکلی و بهم ریختگی دندانی، ناهنجاری اسکلتال فک، جلو یا عقب بودن فک پایین، تقارن صورت، بزرگتر یا کوچکتر کردن چانه یا گونه، تغییر در کشیدگی صورت، فاصله بین لب و بینی یا مشکلات عملکرد و تأثیرات روانی-اجتماعی در شرایط زندگی بیمار باید تحلیل شود و پاسخ روانشناختی بیمار را برای ارائه طرح درمان مناسب بررسی کنند.
پیشبینی و مطابقت انتظارات بیمار با طرح درمان پیشنهادی پزشک ارتباط مستقیم دارد.البته که گاهی به دلیل طولانی بودن مدت درمان و هزینهها بیمار تمایلی به طرح درمان جهت ارتوسرجری ندارد که در اینصورت باید بداند که درمان ارتودنسی بدون اصلاح روابط فکی و اکلوزالی برای بیمارانی که دچار مشکل استخوانی فک هستند، امکان پذیر نیست.
مشاوره بیمار در خصوص روند درمان، هزینه ها، روند جراحی فک، عوارض جراحی، معایب و مزایا، دوران نقاهت و بهبودی، دوره ارتودنسی و …. به اندازه تکنیکهای درمانی حائز اهمیت است. بیمار باید از تغییرات در رژیم غذایی، روشهای صحبت کردن، اصول غذا خوردن، اصول کار کردن و شرایط و دستورات پس از عمل آگاه شود که در 4 تا 6 هفته اول پس از عمل میبایست چطور روال زندگی خود را تنظیم کند.
گاهی بیماران در روزهای پس از عمل به دلیل استراحت کامل و ممتد از روزمرگی و خانه نشینی رنج میبرند که این دوره کوتاه است و همه چیز با بهبود ناحیه جراحی به حالت اصلی برمیگردد. آمادگی روانی بیمار برای جراحی ارتوگناتیک حیاتی است و باید نیاز به لزوم جراحی و اصلاحات را حس کند تا مصممتر از قبل به درمان بیاندیشد.
اکثر بیماران بسته به نوع عمل حدود دو هفته بعد میتوانند به محل کار یا دانشگاه بازگردند .معمولاً درد و تورم طی دو هفته اول کنترل میشود ولی دستورات و مراقبتها همچنان تا یک ماه ادامه دارد.
اگر درگیر جلو بودن فک یا عقب بودن چانه خود هستید و به دنبال درمانهای زیبایی یا جراحی فک هستید، میتوانید جهت ویزیت و گرفتن طرح درمان از جناب آقای دکتر علیرضا مدرسی، متخصص جراح فک و صورت، با ما در تماس باشید.
برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.
این شکل از فکین دارای رابطه درست و نرمال فکی محسوب میشود که موقعیت اسکلت به نسبت کل صورت در موقعیت صحیح خود قرار گرفته و رابطه دندانی نیز منطبق برهم میباشد و دندانهای قدامی فک پایین در پشت دندانهای قدامی فک بالا قرار دارد.
ناهنجاری که درآن فک تحتانی عقب و فک فوقانی جلو میباشد. در این مواقع زوایای فک مشخص نیست و بیمار دارای غبغب مشهودی میباشد. از علامتهای دیگر این دسته از بیماران gumy smile بودن یا نمایش قسمت زیادی از دندان و لثه حین خنده میباشد.
در این موارد که فرد دچار لبخند لثه ای است، ارتفاع فک فوقانی بیش از حد میباشد که با کاهش فک فوقانی، برداشت استخوان اضافی و ثابت کردن آن در محل مورد نظر، باعث کاهش نمای لثه در حالت لبخند خواهد بود.
در عمل اصلاح این ناهنجاری فک فوقانی به سمت عقب و بالا و فک تحتانی به سمت جلو حرکت داده میشود. نکته اینجاست که با بررسی موقعیت چانه بعد از عمل احتمال درمان جنیوپلاستی هم میتواند در کنار جراحی فک پایین مطرح شود.
مشکلات کلاس 2 به دو دسته دیگر تقسیم میشوند :Class II Division
Class II Division 1 : در این حالت اورجت زیاد پیش میآید و اختلاف زیاد بین دو فک کاملاً قابل مشهود است.
Class II Division 2 : دندان های جلوی فک بالا به سمت عقب هستند که باعث نامرتبی دندان یا دیپ بایت میشوند. در این حالت نامرتبی دندان ها بیشتر از ناهنجاری فک به چشم میآید.
در این افراد فک تحتانی جلو و فک فوقانی عقب میباشد و معمولاً همراه با فرورفتگی دو طرفه کنارههای بینی همراه است. از دیگر علایم این ناهنجاری این است که مندیبل برجستهتر میباشد. در درمان این بیماران فک بالا به سمت جلو و فک پایین به سمت عقب جا به جا میشود و دو فک در موقعیت اصولی خود جایگذاری میگردند و فرم صورت اصلاح میشود.
عارضه ایست که در آن فک پایین به یک سمت انحراف دارد. از علامتهای مشهود این ناهنجاری این است که میدلاین یا خط وسط دندان ها به سمت دیگری تغییر کرده است. این عارضه یا بطور ژنتیکی رخ میدهد و یا در اثر تروما و رها کردن شرایط شکستگی فک که باعث جوش خوردن غلط استخوان فک شده به وجود آمده است.
عارضه ایست که در آن کج بودن فک ناشی از رشد بیش از حد یک طرف از فک و عدم تقارن بین طرفین فک دیده میشود.
در برخی از بیماران به علت ناشناخته مفصل گیجگاهی فکی دریک سمت بیشتر رشد میکند و در نتیجه باعث انحراف فک میگردد که به آن همی مندیبولار هایپرتروفی Hemimandibular Hypertrophy میگویند.
این عارضه ریشه در دوران کودکی افراد دارد و در بین افرادی شایع است که در دوران کودکی خود عادت به مکیدن پستانک یا انگشت خود را داشتند. در این ناهنجاری در حالیکه دندانهای عقب روی هم قرار دارند ولی دندانهای قدامی فک بالا و پایین بهم نمیرسند. در این بیماران با اصلاح زاویه افقی فک فوقانی اپن بایت قدامی درمان میگردد. این عمل بصورت جراحی بایمکس انجام میشود.
عارضهای که در آن بیماران با کمبود ارتفاع دندانهای قدامی صورت مواجه هستند. یعنی حین خندیدن اصلاً لثه و دندان مشخص نمیباشد.
هنگامیکه فک بالایی به طور قابل توجهی بیرون زده یا عقب میرود دچار مشکلات استخوانی ذیل میشود:
اپن بایت: زمانی که دندانهای عقب (آسیاب) وقتی دهان شما بسته است، لمس نمیشوند.
کراس بایت: زمانی است که وقتی دهان بسته است برخی از دندان های پایینی شما بیرون از دندان های بالایی شما قرار میگیرند
هیپرپلازی: به معنای جلو و پایین بودن فک فوقانی
هایپوپلازی: به معنای عقب و بالا بودن فک فوقانی میباشد.
کمبود عرض استخوان در فک بالا (یا باریک بودن عرض استخوان و عمق کام زیاد) که در این ناهنجاری درمان را با عمل هایی مثل سارپه اصلاحات انجام میشود.
رپورت ۱: در این جراحی برش سرتاسری در استخوان داده میشود و استخوان به سمت جلو، عقب، بالا حرکت داده میشود.
های رپورت: در این نوع جراحی برش فک فوقانی را کمی بالاتر میزنیم که بافت فرو رفته اطراف بینی نیز جبران شود.
استئوتومی فک بالا: این جراحی بر روی فک بالا برای اصلاح اپن بایت یا کراس بایت انجام می شود. در طی این عمل، فک بالا و دندانها به سمت جلو حرکت میکنند تا با فک پایین و دندانها هماهنگ شوند.
سگمنتال استئوتومی: به معنای دو یا سه تکه کردن فک فوقانی با هدف به دست آوردن بهینهسازی در موقعیت فک فوقانی.
ناهنجاریهای فک پایین اغلب بصورت جلو یا عقب بودن فک پایین دیده میشوند و متخصص جراح فک و صورت با روش های ذیل به دنبال برطرف کردن نواقص ظاهری یا اسکلتی فک بر میاید.
استئوتومی فک پایین: اغلب زمانی انجام میشود که فک پایین شما به طرز قابل توجهی بیرون زده یا عقب نشینی کند. جراح فک استخوان را با دو روش SSRO (ساژیتال اسپلیت راموس) و یا IVRO (داخل دهانی عمودی راموس) برشهای استخوانی داده میشود.
فک جدا میشود و بعد از قراردادن فک در جایگاه اصلی و اصولی خود در محل مناسب با پیچ و پلیتهای تیتانیومی مخصوص فیکساسیون استخوان را انجام میدهد. این جراحی مسائلی مانند اوربایت و بیرون زدگی فک پایین را اصلاح می کند. جراح پشت دهان شما را برش می دهد تا فک پایین را به جلو یا عقب حرکت دهد.
IVRO یا ساب کندیرال: برای این جراحی، جراح یک برش را در تمام ضخامت استخوان مندیبل در خلف میزند، استخوان راموس بریده میشود و در موقعیت جدید و اصولی خود جایگذاری میشود.
SSRO: در طی این جراحی استخوان از وسط باز میشود و برش استخوانی در ناحیه خلف ماگزیلا است که سطح درونی را از سطح بیرونی جدا میکند و به دنبال آن فک تحتانی آزاد میشود و بالا و پایین یا جلو و عقب میشود تا در موقعیت اصلی و درست خود قرار داده و از پلیت و پیچ ها برای نگه داشتن استخوان فک در موقعیت جدید خود استفاده میکند.
استئوتومی دو فک جراحی است که هم در فک بالا و هم روی فک پایین شما انجام می شود. زمانی انجام میشود که هر دو فک دچار مشکل، ناهنجاری یا عارضه باشند.
جنیوپلاستی جراحی چانه است که به دنبال آن نواقص چانه و عقب بودن یا جلو بودن استخوان چانه را اصلاح میکنیم. چانه و مختصراً فک با بریدن استخوان چانه در جلوی فک بازسازی میشود و زیبایی ظاهری چانه را ایجاد میکنیم.
در صورتی که حین خندیدن لثه های شما بیش از حد نرمال دیده میشوند و فک بالا بیش از حد نرمال نمایان است، شما کاندید جراحی فک اتوگناتیک هستید. میزان مختصری از این لبخندهای لثه ای با جراحی لثه و استخوان قابل اصلاح است و بدون جراحی فک میتوان زیبایی را به لبخند بیمار برگرداند. ولی در موارد وسیع تر باید سراغ جراحی فک تا از نتایج ایدهال این درمان زیبایی لذت ببرید. جهت برطرف کردن این مشکل و ویزیت با دکتر علیرضا مدرسی متخصص جراح فک و صورت با ما در تماس باشید.
دریافت پروتئین و کالری کافی در دوره پس از عمل برای مقابله با متابولیسم کاتابولیک که به عنوان واکنشی به استرس ناشی از عمل ایجاد میشود، حیاتی است.
نیازهای تغذیهای بیمار همزمان با اختلال موقتی عملکرد فک ها افزایش مییابد. فیکساسیون طولانی مدت فک بالا مشکل را تشدید می کند. اهداف معقول برای دریافت کالری و پروتئین، ۲۵۰۰ تا ۳۰۰ کالری در روز و ۱ تا ۱.۵ گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است.
مکمل یا شیکهای پروتئینی نیز ممکن است مورد نیاز باشد. ممکن است توصیه شود قبل از بستری شدن، مشاوره تغذیه انجام شود.
داشتن مراقبت و تغذیه کنترل شده بر میزان کالری و مایعات دریافتی بیمار، به روند بهبودی بیمار کمک شایانی میکند.
– استراحت پس از عمل فک تا دو هفته ضروری ایست.
– در مصرف دقیق داروها و دهانشویه و دستورات بهداشتی کوشا باشید.
– به هیچ عنوان داروهای خود را بدون هماهنگی با پزشک تعویض یا قطع نکنید.
– بعد از عمل هر دو فک به وسیله سیمهای مخصوص بهم وصل شدند بنابراین مراقبت از سیمها و رعایت دقیق دستورات بهداشتی در روند درمان و بهبودی شما نقش بسیار مهمی را دارد.
– پس از جراحی فک یک هفته بعد نیاز به چکاپ دارید بنابراین جهت مراجعه به مطب از قبل هماهنگیهای لازم را بعمل آورید.
– بخیههای روی صورت معمولاً پنج تا هفت روز بعد از جراحی کشیده میشود و بخیههای داخل دهانی نیز معمولاً دو هفته بعد از جراحی خارج میشود .
– از اموری که باعث میشود سر یا گردن خود را پایین بگیرید، خودداری کنید.
– درد و تورم، کبودی، قرمزی و تغییر رنگ روی صورت تا زیر گلو به مدت دو هفته پس از عمل طبیعی میباشد.
– تورم یا تغییر فرم لب بالا و بینی بعد از عمل رایج و طبعی است که به مرور زمان تا دو هفته بعد به حالت عادی برمیگردد.
– بی حسی در نواحی صورت (زیر چشم، لب پایین، لب بالا، گونه، چانه،…) و حتی در ناحیه دندانها پس از عمل ممکن است وجود داشته باشد که طبیعی است و به مرور زمان به حالت عادی باز میگردد.
– کمپرس یخ بعد از عمل تا ۲۴ ساعت روی ناحیه صورت میبایست استفاده شود. حدود نیم ساعت روی صورت قرار گیرد و حدود ده دقیقه برداشته شود و مجدد این کار را تا ۲۴ ساعت تکرار کنید.
– پس از عمل آب دهان را قورت داده و از تف کردن و خارج کردن آب دهان تا ۲۴ ساعت ممانعت کنید .
– احتمال وجود خونابه از بینی تا ۷۲ ساعت پس از عمل وجود دارد و طبیعی است. کمی سر را بالا بگیرید تا کنترل شود.
– وجود خونابه داخل دهان تا ۷۲ ساعت پس از عمل طبیعی است ولی در صورت مشاهده خونریزی غیر قابل کنترل به جراح خود اطلاع دهید.
– احتقان، کیپ شدن یا بسته شدن بینی پس از عمل طبیعی است و کم کم به حالت عادی بر میگردد.
– استحمام بعد از عمل مانعی ندارد توجه داشته باشید طی ۲۴ ساعت اولیه پس از عمل فقط بدن شسته شود و بعد از آن استحمام کامل منعی ندارد ولی فشار روی ناحیه صورت وارد نشود.
– پس از عمل هر دو فک بوسیله سیم یا کشهای مخصوص بهم متصل میشوند و فک بالا و پایین بهم بسته شده است بنابراین شرایط تغذیه پس از عمل متفاوت خواهد بود.
– کاهش وزن پس از عمل تا حدودی طبیعی است.
– هنگام استراحت یا خوابیدن باید بصورت طاق باز خوابیده و دقت شود که روی سمت راست یا چپ صورت نخوابید.
– هنگام استراحت یا خوابیدن سر خود را کمی بالاتر از بدن قرار دهید.
– از هرگونه احتمال آسیب به سر و صورت و گردن جدا دوری کنید.
– از برخورد هرگونه جسم سنگین یا هر شی ای که با فشار بصورت برخورد کند، ممانعت شود.
– از انجام امورهای ریسک، ورزش های سنگین، تا شش ماه خودداری کنید.
– تغذیه بیمار تا سه هفته فقط مایعات و از طریق سرنگ میباشد. لذا سرنگ گاواژ تهیه شود تا عمل تغذیه بیمار به راحتی انجام شود.
– تا ۴۸ ساعت پس از عمل مایعات سرد میل کنید و از نوشیدن یا خوردن غذاها یا مایعات گرم جداً خودداری نمایید.
– هرگونه غذای میکس شده که در ذیل به آن اشاره میشود را بصورت مایع و میکس شده دربیاورید و باید این مایع غذایی داخل سرنگ کشیده شود و لب بیمار کنار زده شود و محتویات سرنگ گوشه دهان بیمار (کنار دندانها) تخلیه شود. تا بیمار بتواند به راحتی بلع کند.
– تغذیه بیمار تا دو الی سه هفته اول پس از عمل بصورت مایعات پرکالری و پر پروتئین میبایست انجام شود. مانند سوپ، آب گوشت، آب ماهیچه، آب خورشت و مواد مغذی اینچنینی که بصورت میکس شده و مایع در آمده باشد باید صرف شود.
– مصرف عصاره گوشت و مرغ در حفظ سلامتی و روند بهبودی تاثیرگذار است.
– نوشیدن مایعات مانند آبمیوه های طبیعی در حفظ سلامتی و روند بهبودی تاثیر گذار است. نوشیدن آب آناناس در روند بهبودی بسیار تاثیرگذار است.
– به دلیل مصرف زیاد مایعات احتمال بیرون روی یا اسهال وجود دارد که در این صورت حتماً جراح خود را مطلع کنید.
– احتمال بروز یبوست نیز پس از عمل وجود دارد که در اینصورت حتماً جراح خود را مطلع کنید.
– دستورات بهداشتی بسیار حائز اهمیت است بنابراین طبق دستور پزشک موارد آموزش داده شده را دقیق رعایت نمایید.
– بهداشت داخل دهان در دو هفته اول بعد از عمل بسیار مهم است.
– استفاده از دهانشویه کلرهگزیدین ۲% روزی دو بار تا دو هفته و دهانشویه سرم شستشو بعد از هربار تغذیه در طول روز اجباری است. جهت استفاده از دهانشویهها میبایست از سرنگ شستشو استفاده کنید. مایع داخل سرنگ پر شود و داخل فضای دهان با دقت ریخته شود تا شستشو دقیق انجام شود.
– جهت شستشوی داخل دهانی لب بیمار کنار زده میشود و داخل دهان و سیمها و روی دندانها و بخیهها کامل شستشو داده میشود.
– مسواک نرم یا مسواک سافت تهیه شود و روی سطح سیم و دندانها را مرتباً در طول روز با مسواک نرم، تمیز نمایید.
– پس از عمل دو فک بهم موقتا بسته میشود. اگر دو فک با الاستیک یا کش داخل دهان متصل شدند و به بیمار کش های مخصوص داده شده، میبایست همیشه و همه جا این کش ها را به همراه خود داشته باشند و اگر دو فک را با سیم های مخصوص بهم متصل کردند، باید یک سیم چین تهیه کنید و مادامی که این دو فک بهم وصل هستند باید سیم چین را همراه داشته باشند تا در صورت بروز استفراغ و جلوگیری از اسپیره شدن و ورود مایع به ریه، بتوانید سیم ها را کات و دو فک را باز کنید. توجه داشته باشید این فرایند باز کردن سیم ها فقط در صورت اضطرار و بروز استفراغ باید انجام شود. لذا همراه داشتن سیم چین در همه جا و همه حالات حتی برای رفتن به سرویس یا استحمام بسیار ضرورت دارد.
– در صورت بروز هر گونه مورد اورژانسی جراح خود را مطلع کنید و اگر به هر دلیلی دسترسی به جراح خود ندارید میتوانید برای رفع موارد اورژانسی به همان بیمارستانی که عمل شما در آنجا صورت گرفته مراجعه نمایید.
– در صورت مشاهده درد غیر عادی و غیر قابل کنترل، تورم غیر عادی، تروما، ضربه، یا احساس وجود چرک یا عفونت در داخل دهان، باید در اولین فرصت به پزشک متخصص جراح فک و صورت خود اطلاع دهید.
– آن دسته از بیمارانی که قبل از عمل فک ارتودنسی انجام دادند، بعد از عمل نیز باید جهت ادامه درمان به متخصص ارتودنسی خود مراجعه کنند ولی باید بدانند تا زمانیکه متخصص جراح فک و صورت شما تاییده ادامه کار ارتودنسی را بصورت کتبی به شما ارائه نداده، نیازی به رفتن به مطب ارتودنسی خود ندارید.
– حفظ رابطه دندانی و اکلوژن فک بیمار در این عمل بسیار مهم است. لذا پس از عمل، در صورت احساس هر گونه حرکت و جا به جایی در روابط بین دو فک خود، حتماً در اولین فرصت جراح خود را مطلع نمایید.
– پس از باز کردن سیم های دو فک، معمولاً دهان کمتر از قبل باز میشود. فانکشنال برای مدتی محدود میباشد که طبیعی است و کم کم با دستورات جراح به حالت عادی بر میگردد.
بستری بیمار معمولاً یک تا سه روز بعد از عمل فک بسته به نوع عمل، متغییر است. پس از عمل درد و تورم تا دو الی سه هفته طبیعی است، البته که با دارو و دستورالعملهای صادر شده توسط جراح کنترل میشود. دستورات پس از عمل را به دقت مطالعه نمایید تا روند بهبودی درست و دقیق طی شود و از عوارض احتمالی جلوگیری کنید.
کل دوره تا بهبودی بعد از عمل فک حدود سه تا شش ماه زمان میبرد. از هفته دوم به بعد در صورت تایید جراح، میتوانید به محل کار بازگردید. ولی اگر شغل شما بصورتی است که سخنرانی یا جلسات مدوام دارید بهتر است تا یک ماه مرخصی داشته باشید چون سخنرانی با دهان بسته برای شما امکان پذیر نیست و به فک نباید فشاری وارد شود.
بعد از جراحی از قالب های نگهدارنده استفاده میشود تا پس از طی دوره یک ماهه به متخصص ارتودنسی ارجاع داده شوید. آداب غذا خوردن بعد از عمل متفاوت است و تا دو هفته فقط مایعات باید میل کنید. خشکی دهان هم معمولاً دیده میشود که با خوردن مایعات و دستورات جراح کنترل میشود. بطور رایج بعد از هر گونه عمل فک کاهش وزن دیده میشود که به دلیل کنترل تغذیه این روند طبیعی است و در صورتیکه پروتیئن و کربوهیدرات ها به میزان کافی استفاده شود، این کاهش وزن به سلامت بدن کمک میکند.
گاهاً ممکن است بعد از عمل در لب بالا یا پایینی خود احساس بیحسی کنید که به ندرت پیش میاید و معمولاً موقتی است و طی چند هفته یا چند ماه از بین میرود. روند بهبودی حدود یک تا دو ماه طول بکشد و در این میان مرتباً در تاریخ های مشخص شده توسط متخصص جراح فک و صورت باید چکاپ شوید تا مراحل جراحی و بهبود ناحیه را بررسی کند.
عوامل مهم جهت تسریع در بهبودی عمل فک :
رعایت تغذیه خوب قبل و بعد از عمل؛ محافظت از استخوان و بافت ناحیه جراحی شده به لحاظ خون رسانی به دندانها و بخش های پیوند شده و جراحی شده فک؛ محافظت کامل از فک و صورت به جهت ثبات ناحیه فیکس شده و حفظ ساختارهای عصبی عروقی و دندان ها؛ شستشو و مراقبت از زخم داخل دهانی بعد از عمل؛ و ….تا برگشتن فک به حالت عادی بسیار مهم است.
عوامل ژنتیکی نقش به سزایی در شکل گیری استخوانهای بدن و نیز در استخوان فک دارد.
در سنین رشد عواملی چون تروما و ضربه، مکیدن پستانک یا انگشت، مشکلات لوزه و انسداد مجاری هوایی توسط لوزهها و آدنوئیدها، ناهنجاری ها دندانی و افتادن زودهنگام دندانهای شیری و عدم حفظ فضا برای رویش دندانهای دائمی و … میتوانند باعث به وجود آمدن ناهنجاری و اختلالات اسکلت فکی شوند.
عوامل یاد شده علاوه بر تاثیر بر فانکشنال و سلامت فرد، در زیبایی ظاهری افراد نیز تاثیر مستقیم میگذارد. بنابراین چکاپهای دندانپزشکی اطفال و کودکان و حفظ دندانهای شیری در موقعیت درست خود تا زمان رویش دندان دائمی و بعد از آن چکاپ توسط متخصص ارتودنسی در دوران بلوغ و کنترل بهداشت دهانی و جلوگیری از عارضههای دندانی در حفظ سلامت استخوان فک بسیار تاثیر گذار است.
موارد زیر از جمله عوارضی است که به ندرت در بین بیماران دیده میشود و بروز آنها بسته به نوع جراحی، شرایط عمل، شرایط فیزیکی بیمار دارد و معمولاً این عارضهها موقت و قابل کنترل هستند.
هزینههای جراحی فک مانند سایر جراحی های بدن به عوامل متعددی بستگی دارد. نوع جراحی، شدت ناهنجاری های اسکلتال فک، محل درمان و بیمارستان مدنظر برای انجام جراحی، تعداد روزهای بستری، نوع تخصص جراح، تکنیک و مهارتهای جراح، نوع نیاز به پروتزها و پیوندها و جراحیهای تکمیلی، متریال مصرفی و…. از عواملی است که در بالا یا پایین آوردن هزینههای جراحی تاثیر مستقیم دارد.
هزینه های عمل فک در سال ۱۴۰۱ حدوداً از ۱۵ میلیون تومان شروع میشود. متخصص جراح فک و صورت پس از ویزیت و بررسی شرایط بالینی بیمار و دیدن رادیوگرافی، سی تی اسکن و فتوگرافی های بیمار طرح درمان را مشخص میکند و بسته به نوع عمل روند درمان و هزینهها را اعلام مینماید.
جهت هماهنگی وقت ویزیت و مشاوره میتوانید با پذیرش تماس حاصل نمایید.